Ufka bakıyorum… hep: gözlerin.
Yolum hep sana akar.
Kulağımda sevda sözlerin,
Dudaklarım mühürlü.
Etme yar,
Bu, sevda değil…
Beden değiştirmesi ruhun.
Ruhun, ruhumdur ey yar.
Okşadığın saçım ve o elin,
Bir avuç toprak ola…
O toprak, üstüme yorgan ola.
Biz, bir avuç topraktayız yar…
Toprağa salınca saçlarımı,
Gidince biz
Ne olacak o okşadığın el?
“N’olcak o saçlar, o eller” deme
Ondandır toprağı sevişim.
Tükendim
Dönüşler için gelişlerden,
Gerçek olmaz yeminlerden,
Duyulmayan seslerden,
Akmayan gözyaşından
Bir iz ver.
İnandır bana hayatı.
Gerçek miyiz,
Düş müyüz?
Yüreğime giren burguyu,
Beynimi saran örümceği
Görmüyor, duymuyor kimse! ..
Uyumak…hep uyumak
Ve gözümü açtığımda “sen” olmak
Ne güzel olurdu….
Tükendim ama,
Anla artık,
Tükendim…
Tüketti bu sevda beni,
Al götür bizi toprağın bağrına
Verelim sırtımızı Yaradana,
Ağlasın sevinçten ruhlarımız
Sarılsınlar mezar taşımıza.




SERAP HOCA