Dünya yolculuğuna çıktık
Yaşam sürecini tamamlayıp
Geri döneceğiz...


Her insan ilk doğduğunda
Kundaklara sarılıp zorlukla büyüyor
Anaların cefakar uykusuz gecelerinde
Babaların çabaladığı ekmek kavgasında
Yaşam kaygısı ve kavgası ekiliyor
Kimi şanslı kimi şansız
Bu yalancı dünyanın
Acımasız izbe sokaklarında...

Terazi mizan bozulmuş
Mertlik dürüstlük kaybolmuş
İnsanlık unutulmuş, benlik yitirilmiş
Rotası şaşmış, çivisi çıkmış
Bu gemi su alıp
Yok olmaya mahkum edilmiş...


Gemiyi yürüten kaptandır
Dalarsa dünyanın şatafatına
Rotası şaşar bu dümende
Hayallere aldanışlar başlar
Dünya işlerinden meşakkatinden
Unutur gideceği yeri...


Ve başlar
Ardından ufak ufak
Büyür bedene dökülen günahlar,
Utanmaz olur haya, edep kalkar
Ar damarı çatlar yüzünden
Haramı helali karıştırır...


Yaşam hırsı aç gözlülük bürümüş
İnsanlığı sürüklüyor ayaklar altına
İzbe sofalarda benlik ayyuka çıkmış
Üç kuruşluk yalancı dünyada
Anne ve baba unutulmuş
Huzur evi köşelerinde
Kardeş kardeşe küsmüş
Dost dostu sırtından vurmuş


Oysa ki;
Nerden geldik nereye döneceğiz
Bunu insanlık unutmamalı
Her canlının dünyaya
Gelişinde bir sebep var
Doğup kundaklara sarıldığımızda
İki metre patiska
Son yolculuğumuzda sarılacağımız
Yedi sekiz metre patiska...


Hey ! insanlık
Kendinize gelin
Dünya malına tamah etmeyin
Açın gözlerinizi
Paylaşılamayan nedir ki ölümlü dünyada
En değerli varlıklarımız
Annemiz babamız evlatlarımız
Var mı ötesi...


Ömür denilen emanet çok kısa
Ne kırmaya ne kırılmaya değer
Kin, öfke, bencillik, kendini beğenmişlik
İnsanı küfre götürür (uyanın)
Rabbim kimseyi doğru yoldan şaşırtmasın
’’Yaratanın Aşkıyla Yaratılanı Sev Sevil’’
Sevil ki barış hüküm sürsün
Hayat rotamızı şaşırtmasın
’’Vİra Bismillah’’ deyip emanet verilen ömrümüzü
Yaşam gemisinde batırmadan doğru ufuklara kulaç atalım...


Ey insanlık !
Haydi hep beraber
El ele mavi umutlara
Temiz bir dünyaya yelken açalım...

N@zlı Hüzünyıldızı