ağzımız daralıyor iç sesime güven
seni ve beni yaratma telaşında değilim
omuzlarımdaki ağırlığı hissetmeden
dünyalı olmayı ilgilendiren
buluşlarım var kirpiklerin açılana kadar
kapanınca yeniden
değişiyor bütün aklımdan geçenler

sonra niye öyle bakıyorsun diyen sesinle uyanıyorum
ne desem kelimelerin sığmayacağı bir yarış
alfabeler ses vermiyor duygularıma
adımlarını kaybetmiş başka bir yerden sesleniyorum
duyuyor musun

içi sıkıntıyla yoğrulmuş ve küçültülmüş
o basit geçişimizin genişleyerek ayaklarına değmesi
şimdilik imkansız gibi görünüyor
ayrıştıracak bir şeyler arıyor ruhum
basit kalıyorum seni seviyorum derken

demesem laleler çarçabuk kayboluyor
uyuyan kalkan koşan bir adam oluyorum yeniden
ben dalgınlığın koynunu yırtan savaşlardan geliyorum
duyuyor musun

bedava ay
bedava yıldız verir içten sanılan
oysa sevgi yolunda bedeli ödenmeden
sunulan her şey yalan
hayallerimden sağdığım bu boş düşünce
dokusu beyaz bir bulut oluyor
seni sevince.