ellerim
yazgım kömür
göz fanusunda birikir tuzlar
dilim lal
çırpınıyor minik yüreğim
pür melâl

kaderin küskün ve üzgün
aynasına bakmadan önce
bütün tomurcuklar eşit sanıyordum
oysa her tohum aynı iklimde
boy vermiyormuş

hiçbir rüzgar okşayamaz senin gibi saçlarımı
hiçbir yağmur senin gibi öpemez yanağımı
kurtlar sofrasına uzat şefkatli kollarını
sıcacık ellerine sarılayım anne

hiçbir yağmur kuşu göç etmez mevsimsiz

kim kopardı umut çiçeklerimi
kim çaldı süt mavisi düşlerimi

baldıran şerbetini
katık ediyorum acılara

nerde salıncaklarım
şeytan uçurtmalarım

tiner kokulu balonlardır
şimdi oyuncaklarım

kimse duymaz
arşa değer çığlıklarım

iliğime işliyor zemheri geceleri
elimde iyotlu mendil
ömür bitap...

harap sokaklarda perişan
serseri

kayaların başını okşarken deniz
benim bakışlarım neden öksüz
düşlerim yörüngesiz…



AA