ifadesi olmayan o gözlerindi vuran beni
tüm değerlerimi yok sayarak
alt üst ettin niyetlerimi şakülümü bozarak
yuttum kabullerimi gözyaşıma banarak
öyle bir hançersin ki
çift taraflı doğruyorsun
kaç kez nefretime boğuldu ismin bilir misin
içime ok gibi girdiğin de bile kalbimi çözemedin

kırık kalplerin ağlayan sesiydi bakışlarım
ve her defasında
içimde türeyendi başıma gelenler
tövbe ederken bile kin kusuyordu ya dilin
içime çakarak yutkundum edepsizliğini
tövbelerimdi niyetimi bozduran
ve sana cevaba gururum tennezül etmedi
kendi ellerimle düşmüştüm zira tuzağına
ve ben tıksırıncaya dek yedim ettiğin edepsizliği
asaletimdendi cevap vermeyişim sense anlayamadın

günden kaçan gecelerim zaten bir kabus abidesiyken
düğümlerken ömrüme yağlı urganı
dar ağacını da kurdun benim için de
insanlığımı görmedin

ha bire hesap sordun da durdun
bir alacak verecek meselesiymiş gibi
tüm benliğimi sarsarak tam içime oturdun
sustum ben ve sustukça da içim dışıma geldi
ayak uçlarımdan saçımın tellerine dek
tiksindirdin beni insanlığından
bilmem ki kaç kez
ruhumu kazırken özlemlerim kabuslar içinde
hayamda ki biçareliğin sesini de sen duymadın

bir karabasan oldukça suskunluğum
sustukça da içim içimi yiyip bitiriyordu sanki
yağmur gibi kanarken yüreğim
kaç kez kaç aşk etmiştir sen bilir misin
sen anlayış yoğuran tebessümümü de bilmedin

kaç kez içimden seni ben doğurup da attım
yine hissetmedin

Hesap sordun ya durmadan
sanki bende bir alacağın varmış gibi
tüm benliğimi sarsarak içime oturdun
sustum ben ve sustukça içim dışıma geldi
Bir çırpıda tüm senleri kustum yüzüne
Oh be meğer sen neymişsin be kafir diyerek
Yinede sen pişmiş kelle gibi sırıttın da birazcık utanmadın…



(28.07.2014) AZAP…