Yapraklar hazan mevsiminde
Bulutlar üşengen
Tenim ürkek
Bir bağrışma var
ta yüreğimin derinliğinde

Sular bir berraktı vadilerimizde
Mertliğin destanları vardı
Anadolu’mun her yamacında
Bir aşk yanardı gönüllerde

Söz demirdi
Söz namustu
Kirlenmemişken dünyamızda
Sevgilerin haraç mezat satıldığı
Sokaklarda orospuluğun kol gezdiği
Ve paranın ruhumuza hükmünü…

Bir oğula
Ve bir güne umut tutarak
Başlayabilmek yeniden yaşama
…
keder vardı hep bizimle
bazen sessiz dalardı odalarımıza
anlamı yoktu sorgulanan her anın
teslim olmak vardı
yörüngenden duran bir bakışa
ve toprak kokusu bir kızın düşlerinde
umut durmaktı üşengen ellerinde
ve bir güne umut besleyerek
…
şafaklarda sabahlanan ömrüm
yağmura,kara
buzulların soğuğuna
aldırış etmeden
haziran’a haber saldım

bir kadehteki son damlanın
çoğulca sarılacak dudaklarına
birlikte nağmelerini yakmaya türkülerin
yitik sevdaların havuzlarında sabahlamaya
geldik
konuverdik bal veren çiçeklere
çekingen dizelerde
…

bedenleri çürütmeden
tarihlere meydan okuyarak
yitirilen ömre
çekilen acılara
düşmanlık saymadan sevginin çemberinde
gel dersem
sıyrıl dersem günahlarımızın batımında
yar...
haziran’a haber saldım
ver elini
tutayım saçlarını
kaçkınlar gibi
bir atın mahmuzunda şahlanarak güzelliğin ölümsüzlüğüne
nake