Açma bu gece pencereleri çocuk
Eli yüreğinde gezmesin garip anan
Yüzlerce ananın yüreğini yakan ateş
Bari senin anacının yüreğini yakmasın
Boşver açma bu gece pencereleri

Çıkma bugün kapının önüne çocuk
Uçurma bugün uçurtmanı koşa koşa
Biraz canın sıkılacak bilirim ama
Arkadaşların olmayacak bugün dışarıda
Onlara kızma olur mu çocuk bana da kızma

Hadi bırak o elindeki oyuncak tüfeği
Oyun diye götürdüler arkadaşlarını da
Analarının yüreği yandı yandı sızladı
Çünkü çıkışı olmayan bir kuytuya attılar
Bu sefer salça değil gerçek kan vardı
Üzerlerinde

Sen çocuk değilsin artık çocuk
Bakma sana çocuk dediğime
Çocuk dediğinin yüzünden umut parlar
Oysa sen çocuk oysa sen
Kolu, bacağı kopmuş arkadaşlarının
Gözünden dökülen yaşlar mı parlatacak umudu

Hadi ağlama artık sil o gözyaşlarını
Arkadaşların seni mahallede bekliyor
Hem uçurtma uçaracak rüzgarın var orda
Hem de umuda açılan yelkenli gemilerin
Sen rüzgara doğru uçarken çocuk
Geriye ne ateşler savuracaksın habersiz

Yaşayamam senin yaşadığın korkuyu çocuk
Ben füze sesleriyle uyanmadım çünkü hiç
Bizdeki salçalar olmadı hiçbir zaman kan
Hiç böyle büyük adamlar bozmadı mutluluğumu
Daha küçükken senin gibi çalmadılar geleceğimi

Ben anlayamıyorum be çocuk anlayamıyorum
Bu nasıl bir kurşun ki acımasızca atılan
Açtığı yara bir halka gibi yayılıp gidiyor
Bilemezsin size atılan her kurşun bize de saplanır
Çaresiz milyonlarca yüreği ağlatır

Geçen kolum yüzüldü diye çok ağlamıştım
Çok acımıştı kolum dayanamamıştım
Peki ya sen küçük çocuk senin kolun
Olmayan kolun nesi yüzülsün diyorsun değil mi
Peki söyle olmayan kol nasıl alevlenir de
Yakar yürekleri, yakar yürekleri.