Nedendir bilmiyorum ama inat etmiş sanki gözyaşlarım yağmurla savaşmaya.
Yağmurun her damlasına inat gözyaşlarım süzülüyor
Ve bu yetmezmiş gibi devreye birde yüreğim giriyor.
Karalara boyanmış bulutlar gökyüzünü kaplarken,
Yüreğim acılara bürünmüş kanamaya hazır.
Sanki her ikisi de birbirine galip gelmeye çalışıyor.
Bulutlar alçalarak şimşekler çakarken, yüreğim ona inat kalp atışlarımı zorluyor.


Her ne kadar sevmesem de yağmuru, onun geride bıraktığı toprak kokusu eşlik ediyor
kalemime.
Her ne kadar nefret etsem de şimşekten, onun gürültüsüyle galip geliyorum korkularıma
Ve hiç görmediğim o büyük cesaretimle tanışıyorum...


Cenneti görüyorum yağmurun her damlasında.
Cehennemi anımsatıyor şimşeğin her çakışı.
Ben bu ikilem arasında kalmışken, zaman geçip gidiyor arkamdan habersizce.
Öyle bir hayat ki bu yaşadığım, bir sır gibi çözemediğim dünyanın bende bıraktığı izleri
yazmaya mürekkebim yetmedi.
İşte o yüzden her yağmur zamanı buğulu camlar defterim oldu
Ve yazdığım her satırla eskileri maziye gömdüm.

10.02.2012