Ah sevgili
Bir bilsen içimdeki sensizliği
Sen giderken yere düştü yüreğim
Cam kırıkları gibi saçıldı dört bir yana
Bu şehir ki adını senden almıştı
Tüm sevda sokaklarında biz vardık
Bizim şarkılarımız çalardı her kaldırımda
Şimdi gidişine kan tükürüyor sokaklar
Sen bilmesen de...


Vedasız bir gidişe sığdırdın aşkımızı
Çırpınışlarım ayak seslerine karışırken
Adımladın ardına bile bakmadan
Adın boğazıma düğümlendi haykıramadım
Yıkıldım ömrüme biçtiğin bu ihanete
Şimdi gidişine ağlıyor gözlerim
Sen bilmesen de...


Senden sonrası olmadı inan
Odamın perdelerini sıkıca kapadım
Gün ışığına düşmanım
Dört duvar arasında yaşarım yine
Sen gününü gün ederken
Ben mutsuzluğun resmini çizerim avuçlarıma
Yüreğim siyahları kuşanırken bedenime
Uzak şehirleri seçerim düşlerime
Sen bilmesen de...


Sen giderken yüreğimi de götürdün
Yokluğun ölüm kustu duvarlarıma
Ruhumun uzaklaştığını hissediyorum
Karabulutlar bedenimi sararken
Ölümün soğukluğu tenimi işgal ediyor
Dilimde ertelenmiş seni seviyorumlar kaldı
Sen bilmesen de...


N@zlı HüzünYıldızı