Kanayan bir yaraydı hayat;
Acısını yüreğimde hissettiğim,
Paylaşılması zor bir durumdu;
Gözlerimde sakladığım hüznüm.
Hayatın yüreğime her defasında,
Derin izler bırakmasıydı,
Zorlukların kat be kat derecesi...
Hayatı paylaşılmaz kıldım
Peygamber çiçeklerinin
yaralarımı sarmalayışıyla...
Her şeyden vazgeçmek değildi
hayatı paylaşılmaz kılan.
Bir Peygamber çiçeğine
sırılsıklam aşık olmaktı
her şeyi ve aşk-ı hayatı özel kılan...
Hayattan pes etmemek;
Her şeyden vazgeçmemek;
Bir insan eliyle
Peygamber çiçeğini
her şeye rağmen ilaç misali
kanayan yüreğe dermanıymışcasına
sürebilmekmiş meğer...
Sevebilmek, hayata tutunabilmek
Peygamber çiçeğine
Gözyaşları içerisinde,insan yüreğini titreterek
aşık olmakmış meğer...

...SABRİYE ADANUR...
15.TEMMUZ.2014