Gözlerindeki aşkın esiri oldum ben ,
Sözlerindeki gerçek sandıgım yalanların mahkemesinde.
Kim bilirdi ki cezamın bu kadar agır olacagını ,
Ölümden öte yalnızlık hapisanesinde.

Ne kara gözdü tutuldugum ,ne boy pos
Sevdigim sadece , karanlık simadaki tebessüm .
Saf kalbimin tosladıgı duvar, kalbin ,
Ve aklımda canlanan yalan sözlerin .

Kim yaklasa bilir ki setler ördügüm kalbime?
Aklımın köprüsünden geçmek kolay degil!
Bilindik masallarla nasıl sahip olur sevgime ?
İnandıgım tabuları yıkmak kolay degil!

Gökten zembille melek olsa inen ,
Gözlerimi kamaştıramaz nuruyla.
Karşı konulmaz ademoglu bile olsa seven,
Kalbimdeki korları alevlendiremez bakışlarıyla.

Seninle olmam , beynimce imkansız
Fikrimce olanaksız , kalbimce çıkmazlar içinde
En dogrusu ; yakmalı , unutmalı.
Unutulmayı çoktan hakettin! bana bu kadarı kafi.