இܓ Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara, Ağaç YAPRAK verir, SIR vermez rüzgâra..! . ;) இܓ



இܓ01 berna karagözoğlu berkan taşkın şiki şiki ba ba bir இܓ...
► 5:40► 5:40
www.youtube.com/watch?v=fhQrpkpbb1s
o
o
25 Ara 2011 - misko oksim tarafından yüklendi
01 berna karagözoğlu berkan taşkın şiki şiki ba ba bir şarkısın sen 26 12 ... BerNa - Berkan - Şiki Şiki Baba ...





இܓ'' Çocuklarınızla zaman harcamak, onlar için para harcamaktan çok daha değerlidir.'' இܓ

*Anthony Douglas WİİLLİAMS*




Bahar geldi, açtı güller,
Yaprak bana gel gel dedi.
Bulandı deryalar, göller,
Irmak bana gel gel dedi. இܓ

Kabuktan ermeli öze,
Can kurban manâlı söze,
Aldırma sen kaşa, göze.
Dudak bana gel gel dedi. இܓ

Ecel bakmaz saça, başa,
Aldırmaz oğlu, kardaşa,
Eriştim ben de bir yaşa,
Toprak bana gel gel dedi. இܓ

*S.Ahmet ARVASİ*



. இܓ Toprak sevdiklerimizi aldığı için mi güzel kokar ? . இܓ



இܓ.Herkesin izlemesi gereken harika bir kısa film.. இܓ. video izle, indir
► 6:34► 6:34
www.videoizliyorum.net/93491-herkesin-izlemesi-g...
o
Babasını zavallı ve ezik olarak görüp ondan utanan bir genç ölümünün ardından aldığı mektuplarla babasının gerçek kimliği ile yüzleşir. Sosyal sorumlu
luk projesi olarak çekilen bu film hayatınızı değiştirebilir.



இܓ Zengin olmak, ne kadarına sahip olduğunla değil, ne kadarını verebildiğinle ilgilidir. . இܓ

இܓ.
இܓ.
இܓ.
இܓ.
இܓ.
&.
இܓ.

இܓHER ÇOCUK ;) ☼ ♫ இܓ


RAMAZAN 1.GÜNÜ: Bugün evde bir acayiplik var. Herkes sessizce işine okuluna gidiyor. Kimse yemek yemiyor, su içmiyor. Ablam bile!

RAMAZAN 5.GÜNÜ: Önce diyet yaptıklarını sanmıştım. İzledim hepsini. Akşama doğru hepsi sessizleşiyor. Sofrayı hazırlayıp ezanı bekliyorlar. Onları böyle seyretmek, öyle hoş ki… Başka zaman, susmak bilmeyen ablamın bu hali içten içe güldürüyor beni. Ama gülmeye cesaretim yok.

RAMAZAN 9.GÜNÜ: Niye böyle yapıyorlar Ablama sordum, büyüyünce anlarsın dedi. Zaten başka ne der ki… Anneme sordum, Ramazan dedi. Babama sordum, Oruç dedi.

RAMAZAN 11.GÜNÜ: Bu Ramazan ve Oruç isimli iki kişi, bizimkilere yeme-içme yasağı koymuş demek. Arkadaşım Fatıma`ya sordum. Onun ailesi de gündüzleri yemek yemiyor su içmiyormuş.

RAMAZAN 14.GÜNÜ: Kaşık çatal sesleri, konuşmalar duydum. Uyandım. Babama haber vermeye koştum, yatağında yok! Çaresiz, huysuz ablamın odasına koştum. O da yok! Korkmadım, ben bu hırsızların hakkından gelirim dedim. Aldım elime paspasın sapını, aniden açtım mutfak kapısını.
Sopamı havaya kaldırdım öylece kaldım oracıkta.
Bizimkiler yemek yiyorlar! Vay uyanıklar. Gündüz Oruç ile Ramazan`dan korkup gece yiyorlar.
Bir de üstüme gülüyorlar…
Korkaklar.

RAMAZAN 17.GÜNÜ: Önceleri, Oruç ile Ramazan`ı bulup şikâyet etmeyi düşündüm. Fakat ablamın yemek yemedikçe pamuk gibi yumuşadığını fark ettim. Babam ile Annem de artık tartışmıyorlar.
O zaman devam. Belli ki Oruç ve Ramazan iyi kalpli iki amca.

RAMAZAN 19.GÜNÜ: Her gün bize beyaz başörtülü teyzeler geliyor. Oturup birlikte Kur`an okuyorlar. Her zaman ki gibi mobilyadan, gelinden, kaynanadan, konuşmuyorlar. Ellerini açıp herkese dua ediyorlar.

RAMAZAN 22.GÜNÜ:Her şey aynen devam ediyor. Televizyonlar bile uslu uslu konuşuyor. Hepsi akşam ezan okuyor. İftar iftar deyip bütün şehir birden yemeğe başlıyor. Ne hoş.

RAMAZAN 24.GÜNÜ: Oruç`u merak ediyorum. Geçen gün Ayşe teyzem annemle konuşuyorlardı. Şöyle şöyle yaparsam Oruç bozulur mu Yok böyle olursa Oruç kaçar mı Demek ki Oruç, çok duygulu birisi. İnsanlar kötü bir şey yapınca bozuluyor. Kötülüğü gördüğü yerden kaçıyor.
Oruç`u ve Ramazan`ı artık iyice merak ediyorum. Onlarla tanışmaya can atıyorum.

RAMAZAN 25.GÜNÜ: Bu günlerde herkes Kadir gecesinden bahsediyor şimdiye kadar, gecesi olan bir adam göremedim. Bu Kadir de kim Bin aydan hayırlı gecesi varmış. O gece uyumamak, namaz kılmak, Kur`an okumak önemliymiş.

RAMAZAN 26.GÜNÜ: İftarı çok sevdim. Akşam yemek yemeye İftar diyorlar. Gece yemek yemenin adı da Sahur. İftar sonrası eğlenceler oluyor. Babam camilere götürüyor bizi. Herkes sokaklarda, camide, neşe içinde.

RAMAZAN 28.GÜNÜ: Merak içinde beklerken uyuyakaldım. Kadir, gecesiyle beraber gelmiş gitmiş. Ben göremedim. Anlayamıyorum. Bu yüzden ağabeyimi çok özlüyorum. Ablama soru sormaya kalksam, bana doya doya gülüyor. Sonra da arkadaşlarına anlatıyor, birlikte gülüyorlar. Sinir oluyorum.

Abim uzak bir şehirde üniversitede okuyor. Abim ne zaman geliyor diye anneme soruyorum. Bayram gelsin, onda gelecek diyor. Oruç, Ramazan, gece gelen Kadir`den sonra şimdi de Bayram!..

Soramıyorum Bayram kim diye. Neden o gelmeden abim gelemiyor Belki de ağabeyimin arkadaşıdır. Çok özledim abimi. Bayram`ı da alsın gelsin tanışalım.

RAMAZAN 29 AREFE: O kadar erkek isminden sonra bugün nihayet bir bir hanım ismi duyabildim. Arife diyemiyorlar mı ne Arefe diyorlar. Niye Arefe Arife olması gerekmiyor mu Yengemin adı gibi yani… Arefe geliyor, daha temizliği bitirmedik diyor annem. İyice telaşlandılar. Bir Bayram diyorlar, bir Arefe, harıl harıl çalışıyorlar. Temizlik yapılıyor. Yemekler hazırlanıyor. Anneme Bayram ne zaman gelecek dedim, Arefe`den sonra dedi. Demek ki Bayram ile Arefe evli değil. Akraba da değil. Kafam karma karışık. Salih abim bi gelse de her şeyi bana anlatsa.

VE BAYRAM GELDİ: Sabah kalktığımda, herkesi kahvaltıda yakaladım!. Oruç öldü herhalde diye düşündüm. Abim gece gelmiş. Sevinçten haykırdım. Çok özlemişiz birbirimizi.

Bütün olanı biteni bir güzel anlattım abime. Yüzüme bakarken, bana tebessüm ettiğini gördüm. Ablama sormamakla ne iyi ettiğimi anladım. Abimin tebessüm ettiği yerde, ablam kahkaha atar. Abime küser gibi yaptım hemen gönlümü aldı. Bana her şeyi baştan anlattı, bu sefer de ben gülmeye başladım.

Abimden söz aldım. Kimseye anlatmayacak, konuştuklarımızı yazmak için izin istedi. Ramazan günlüğü işte böyle ortaya çıktı. Abim buna bir de isim buldu 5 Yaş Sendromu. Sendromu anlamadım. Ama olsun, abime güveniyorum. Gerçi ablam`a göre 4 yaşındayım. Annem 5 yaşında olduğumu söylüyor. Babam daha 4 yaşından gün almadı diyor. Abim `bu konu beni aşar` diyor.

Bayramı çok sevdim. Ama ablam tekrar o sinirli haline dönecek diye, Ramazanın gidişine çok üzüldüm. Bizim için her gün Ramazan olsa!.. Ne iyi olur.





இܓMevlana Şiiri"Duydum ki Bizi Bırakmaya Azmediyorsun Etme" இܓ

► 1:50► 1:50
www.dailymotion.com/.../xan29v_mevlana-siiri-du...
o
28 Eyl 2009
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etmeBaşka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etmeSen ...



இܓRAMAZAN'IN HİMMETİ ☼ ♫ இܓ


— Ey bilge, ne temennî ederdin?

— Doğmamış olmayı.

— Ama doğdun, şimdi ne temennî ediyorsun?

— Ölmüş olmayı.

Yaşam bazen bu denli ürkütücü görünür insana.

Gerçekte bu denli ürkütücü olmasa bile, böyle görünür. Herkese değil, bazılarına...

Doğum ile ölüm arasında yaşar insan! İki nokta arasında. Yaşam denen aralıkta.

Çok az kimse için ürkütücü olan işbu aralıktır. Kalabalıklar içinse aralığın sonu, yani yaşam çizgisinin son noktası, ölüm noktası.

Küçücük bir nokta.

Uzakta olduğu için küçücük görünen bir nokta.

Bir tek nokta!

Ölüm, belki de yaşama asıl anlamını kazandıracak biricik nokta!


Garip olan şu ki modern insan ölümü öteleyen bir bilince sahip. Ölümden korkmuyor bu yüzden, korkamıyor. Korkabileceği derecede ölümü kendisine yakın hissedemiyor, kalbinde ölüme aslâ yer açmıyor.

En büyük korkusu hastalanmak ve bir de yaşlanmak.

Ölüm korkusuna denk korkular bunlar. Kimilerince ölmekten de beter.

Ölüme doğru yürüdüğünü bir türlü kabullenmek istemiyor modern insan, sadece hastalanmaktan veya yaşlanmaktan korkuyor.

Hastalanmadığı veya yaşlanmadığı takdirde, ölüm korkusundan âzad olurum sanıyor. Ölümden değilse bile, ölüm korkusundan.

Ölümü yok saymakla kalmıyor, yok saymakla ölümün yok olacağına da inanıyor.

Ölümü öldürmeye çalışıyor. Azraili.

İnsanın en temel trajedisi: kalıcılık ve süreklilik arzusu, yani beka duygusu...

İnsan kendi varlığına (yaşamına) kalıcılık ve süreklilik kazandıramayacağını bir türlü kabullenemez, ister istemez mülkiyetindeki eşyayı da sürekli (daim) ve kalıcı (baki) kılamayacağını itiraftan kaçınır.

Devam ve beka vehmiyle aldatır kendini. Fena’dan, fanilikten, zeval'den ve geçicilikten tiksinir. Fena çok fenadır!

Oysa mezar taşlarının alnı açıktır, onlar kimseye yalan söylemez:

هو الباقي

Hüve’l-baki, yani kalıcı ve sürekli olan bir tek O!

Halk imanını emniyette addeder, kusurlarının ise affolunacağını ümid eder. Ne yapsın, insan her daim kendini güvende hissetmeye ihtiyaç duyar.

Bu güven güçlendikçe, beka (kalıcılık) arzusu da güçlenir, kalpten mahviyet hâli iyiden iyiye uzaklaşır, kişi her adımında varlığını daha çok hissetmek ister.

İşaret edeceği ben’in hacmi büyür, cesameti ve cesareti artar. Kalp gözünü kapatan gaflet perdeleri kalınlaşır.

Mala düşkünlüğü iyice artar. Öyle ki malının ve mülkünün çokluğu sayesinde dış dünyayı istilâ edebileceğini vehmeder. Yetinmez, başkalarının kalplerini de ele geçirmek ister. Başkalarının kalbinde yer kazanmaya çalışır, ne kadar çok kalpte yer edinirse aklısıra o denli güvende olacaktır. Şöhret, işbu hesabın ürünüdür.

Fanilerin gönlünde beka bulmaya çalışmak, gafletin en katmerlisidir bu yüzden!

Bütün çabalar mahviyete direnmekten ibarettir. Zavallı insan, kendini büyük hissetmek için her şeyi küçültür.

Kibrin çirkinliği de buradan gelir: Kendini büyük hissetmek için kişi daima başkalarının küçüklüğüne ihtiyaç duyar.

İnsan insanın üzerinde tepinir. İnsan insanı çiğner, ezer, tekmeler. Gücü yettiğince. Halbuki yükseldiğini düşündükçe alçalır da haberi olmaz.

Boşuna değil, peygamberler ve veliler kâfir olmaktan korkarmış; halk ise günahkâr olmaktan...

Neden peki?

Bir taraf zât-ı Hüdanın peşinde, öteki taraf vech-i Hüdanın!

Gürültüye hiç gerek yok, herkes zannıyla meşgul, ve dolayısıyla herkes zannından mes’ul! Enbiya ve evliya yola zat-ı Hüda için çıkarlar, zat-ı Huda ile maksuda vasıl olurlar. Halkın çoğunluğu ise yola vech-i Hüda için çıkar, akibetleri de, ahiretleri de vech-i Hüda ile son bulur. Sana gelince ey talib, malum, yola vech-i Hüda için çıktın amma maksudun da, cehd u gayretin de zat-ı Hüda için olsun! Sakın unutma, buğdaya düşkünlük belki vech-i Hüda'ya perde teşkil etmez, lakin zat-ı Hüda'yı idrake kesinlikle manidir.




* * *




இܓBirkaç yıl önce Büyükada’da ehl-i hâlden seksen yaşında bir zât ile müşerref olmuştum.

Kendileriyle Sen Pasifik Kilisesinde genç gitar virtüözü Celil Refik Kaya’nın birbuçuk saatlik resitalinde karşılaşmıştık. Bir dostumuz, bu yaşlı zâtın, Amiş Efendi’nin bir talebesinin talebesine talebelik yaptığını söyleyince, tabiatıyla, çok heyecanlandım.

Adadan ayrılmadan önce birlikte bir çay da içebilecektik.

Bundan a’lâ nimet mi olur, hemen yola revan olmuştuk.

Sohbet sırasında, söz geldiğinde, biraz da lâtife yollu, Üstadım, dedim, gençken, buğday mı, himmet mi, diye sorduklarında, biz de hiç tereddüt etmeden buğdayı reddedip himmete talib olmuş, tabiatıyla kendimizi, çok şükür, buğdaydan mahrum etmiştik. Lâkin görünen o ki bu yolculuğun sonunda himmeti de elde edemediğimiz anlaşılıyor. Ne yapalım, biz biçarelere ne tavsiye buyurursunuz?




Lütfedip şöyle cevap verdiler:

Evlâdım, bu devirde himmete tâlib olmak, himmete sahip olmak demektir!

Kalktım, elini öptüm, ve hüzün içinde oradan ayrıldım. Amiş Efendi’nin kokusunu duymuştum çünkü. இܓ

* * *


இܓSözün özü, Ramazan geldi, hoş geldi, bir düşünelim bakalım, Ramazan evimize buğdayla mı geldi, himmetle mi? இܓ


*Dücane CÜNDİOĞLU*

இܓ இܓ இܓ இܓ இܓ & இܓ

Kuş konduğu dalın kırılmasından korkmaz.... இܓ
Çünkü; güvendiği dal değil........ kendi kanatlarıdır.. இܓ


Keskinkalemzaman ;) இܓ