Bir , zamanlar.
Sevmiştim birisini
O, dar köhne caddeye.
Vermiştim inan.
İsmini,

Şahidimizdi.
Yol kenarında’ ki
Dikili, görkemli.
Ağaçlarlar

Kocaman bir kalp
Kalbe saplanan, bir ok
İçinde ,Senin ve
Benim ismin baş harfleri

Ebedi olsun diye.
Hatırlarsın
Ağaçlara kazımıştım.
İsmini.

Hey gidi günler
Kimi ağaçlar kesildi.
Ne yazık ki ,yok oldu.
Kimileri,sevgisizlikten
Kurudu

Kimisi,de.
Büyüdükçe ağaç.
Üzerine kazıdığım ismini.
İçine saklamayı.
Daha uygun buldu.

Bir Zamanlar.
O. Çok sevdiğim kişi ise.
Kadir bilmez.
Kıymet bilmez çıktı.
Yüreğimden
Firar oldu.

Aradım onu.
Bir baktım ki.
Bir başka kalplerde .
Yaşıyor.

Şu deli gönlüm.
Var ya.
Nedense yine., hiç
Uslanmıyor.

Yaşlansam da.
İki büklüm yürüsem de.
Aşkım, sevgim.

Ağaçlara kazıdığım
Günkü gibi.
Tap taze…..
Duruyor.

Aynı heyecanını.
Aynı tazeliğini.
Aynı mahsumiyetini
Ne yazık ,ki.
Hala Koruyor.

SAYGILARIMLA

12. Mayıs. 1998.
Şair 67
Ali CEMAL AĞIRMAN