Bir yağmur damlasının,
Yanağıma değmesinde izledim seni.
Sessiz bir çığlık haykırması gibi,
Kırgın, dargın,ve üzgündün.
Ulaşılması zor olan yüreğine değerken ellerim.
Güz yapraklarının çiğ damlacıkları,
Sararıp kahırdan solarken,
Gözlerinin yeşilinde baharı gördüm.
Sesinden kopan çığlıkların,
Gözlerimden süzülen yağmurlara karışarak,
Umutsuz bir bekleyişin içinde,
İltica ediyordu,
Yurdundan uzak diyarlara.

Acısız, yarasız, kanamasız bir yüreğin içinde,
Seyreden bir boşlukta,
Can kenarına oturan bir yolcu gibi,
Yirmi sekiz numaralı cam kenarında,
Penceremden sızan alaca karanlığın içinde,
Sesizce saçlarını tarıyordum.
Son surat ölüme giden bir hayat gibi.

O kadar çok seni bekliyordum ki;
Sen gelmeden acıların geliyordu,
Uykusuzlukların, yaraların geliyordu,
Saç kırıklıkların geliyordu,
Saç kırıklarından öptüm.
Göğsümde mahtemi susturarak.
Gözyaşların geliyordu,
Gözyaşlarından öptüm.
Tırnağımla toprağı kazıyarak.
Dişlerimi sıktım.
Düşlerimi kanattım.
Yüreğimde söndürdüm.
Sana olan olanca özlemin ateşini.

Yokluğunu hiç düşünmüyorum.
Varlığınla yürüyorum.
Geziyorum, gülüyorum.
Koşuyorum.
Ah bir bilsen.!
Sevda daracıklarını,
Ne çok senden bahsettim.
Bir sevinin kollarında uyur gibi.

Aslında seni çok görmek istiyorum.
Beni nasıl hiç tanımadan geçip gidiyorsun.
Nasıl susuyorsun.
Ağlamalarımı,
Sızlamalarımı,
Kanamalarımı nasıl görmüyorsun.
Bilmek istiyorum.
Ben senin için ölürken,
Sen kendin için nasıl yaşamıyorsun.?

Ne ellerini tutmak,
Ne sarılmak,
Ne de öpmek,
Ben sadece seni,
Sadece sesinin tınısını,
Sedece yüreğinin içine sarılmak istiyorum.

Mavi bir denizin üzerinde uçan,
Martıların kanadında izledim seni.
Ne güzeldin öyle.
Özgürlük gibi,
Özgürlüğüm gibiydin.
Hadi birlikte susalım.
Açlığa susamış bir çocuk gibi,
Yetim bir çocuğun,
Annesine olan özlemi gibi.

Ah bir bilsen.!
Ne çok konuşmak istedim seninle.
Yanına uzanıp,
Saatlerce,
Gözlerinin tınısında,
Ebedi adresimi iltica ederek,
İllegal bir yağmur damlası gibi.
Hadi birlikte susalım.

İbrahim DALKILIÇ

08/07/2014
14:35 İzmir