Bu gecede yine sensizliğin nöbetindeyim..
İçimde sonsuz bir boşluk..
Sen yoksun ya herşey anlamsız,
Oysaki ne çok isterdim şimdi yanımda olmanı,
O zeytin karası gözlerine bakmayı..
O gözlerde kaybolup gitmeyi,,
Hele ki o ellerin...
O elleri sımsıkı tutmayı ne çok isterdim..
Ve birdaha hiç bırakmamayı..
Boynuna başıma kayup,
En huzur bulduğum yerde öylece kalmayı ne çok isterdim.
Ama yoksun işte,yoksun..


Ben her gece sensizliğin nöbetindeyim..
Uyku bana uğramayalı çok oldu..
Yastığım bana düşman,
Gözlerim kan revan içinde..
İçtiğim sigaraların sayısı yok.
Daha böyle ne kadar devam edebilir ?
Bilmiyorum..
Dayanma gücümü yitirmek üzereyim..
Oysaki ne kadar güçlüydüm değil mi?
Şimdi kendime şaşıyorum..

...

Bak yine gün ağarıyor..
Ben sensizliğin nöbetindeyken,
Sen bunlardan habersizsin..
Ama olsun sen mutlu ol yinede..
Benim acımı bilme..
Senin yüreğinde fırtılar kopmasın,
için acımasın..
Senin mutsuz olmana dayanamam..
seni sensizkende yaşarım ben..
Sırf sen hissetme diye hüznümü..

...

Ve gece bitti artık..
Yine mutluluk maskemi takma vakti geldi..
Beni bilirsin ya, kimse acısın istemem..
Bilinmesini istemem acılarımı,
İçimde yaşarım ben.
İçimde yaşarım...

Halide Kara