Bakma, benim yüzlerimin güldüğüne.
Ben,
Zengini görsem, kıskanırım.
Mutlu insanları görsem onları da kıskanırım.
Ve gülen yüzleri bile, kıskanırım.

Ve sonra sevişen sevgilileri görsem onları kıskanırım.
Hatta ben,
Kuşları böcekleri bile, kıskanırım.

Çünkü ben,
Hayatta bir gün olsun, mutlu olamadım.
Acılar içinde, büyüdüm,
Hep itildim, kakıldım hayatımda.
Söyle bir kendime gelip’ de,
Ben’de sevenler gibi, sevmeye vakit imkan bulamadım.
Hep kaderin ellerine bıraktım kendimi
Kimi dövdü, kimi sövdü.
Ne yaptıysam bir türlü, yıkamadım bendimi.
Bazen sürüklendim, yağmurda selde,
Ve bezen’de esen yelde,
Ne yaptıysam bir turlu olmadı olamadı, perişan ettim kendimi.

Nasıl gülsün, şu yüzlerim
Nasıl kıskanmasın, gördükçe gözlerim
Sevenleri,
Ve sonra, ulu orta sevişenleri
Ve kumru gibi kol kola girmiş, sağda solda gezenleri.
Nasıl kıskanmasın..




06 Temmuz 2014
Ahmet Yüksel Şanlı er