Kaderin ellerde hep ,meçhul kadın
Yarının bilinmez bir muamma
Sen çok eski bir hikayesin kadın
Sen daha körpeyken toprağa verilirdi bedenin
Hiç günahın yok iken alnında namus fünyesi taşırdın
Arap ellerinde çukurlarda üzerinde taşlar ağlardı
Yüzün gözün kızıla boyanırdı
O yüzden kırmızı gülün rengi beni hep üzerdi
Nedenini bilmezdim
Cemreler düşerdi buzdan tek tek
O çöl sıcağında donardı o naif bedenler


Esirdi kaderin gönül tasında bu dünyada kadın
Kimi törelerde linçin elinde ,
Kimi kıyamaz saçının bir teline yollarına gül döker
Kiminin günahsız küçük ,kardeşlerinin ellerinde kaderi
Kimi kocasına köledir prangaları zincirleri eksik ayaklarında
Kimi sırtında kocaman semeri kanter içinde güneş yakar bedenini
Kimi Cehennemi bu dünyada yaşatır kimi cennet kokulum diye sever
Kimi haline memnun hayatı öyle bilir öyle yaşar ölene kadar..





Kimi kocasına muhtaç bir parça ekmek uğruna kaderine razı
Kimi oğlan çocuk doğurana kadar iflas eder yorgun bedeni
Kimi uğruna destanlar dizer ,kimi uğruna şiirler yazar şair olur
Kimi Ferhat olur dağları deler kimi ,onca şarkı türkü besteler ..





nur