Her şiir ayrı bir devrin sureti gibidir
İklimler değişken ruhumuzun kalıntıları ile dolu dolu
Ay_az gece doğumlu yakamoz ölüm gibi ömür
Varsın tenim hüzün giysin
Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin





Nice kırılgan naif kadınlar,,,,
Örselenmiş ömürlerinde esir
Çiçek yarası tenleri buruşuk emprime giyimli
Varsın tenim hüzün giysin
Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin





Her kadın rüzgâr’da savrulan,,,
Bir avuç külde ömür gibidir
Koynunda şiir kanatlı melekler saklı
Umudun yakarışı dilde dua
Rahmet rahmet yağıyor





Aynalara küsen yiten bir devrin kadınlarıdır onlar
Sırtında ömür yorgunu senelerin yükü
Çivit mavisi gözleri kederli
Varsın tenim hüzün giysin
Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin





Sen ey! Şair giyimli sırlı mısralarda gizim
Nereye baktığın değil neyi gördüğün önemli
Ben seni gördüm sırlı bir avuç mısrada
Sen ise! Varlığımı teni hüzün giymiş yıllara gömdün
Varsın tenim hüzün giysin
Yeter ki gözlerimi yorgun yıllar örtmesin




mahmudiye düzkaya