.
Hazırdı kara dumanları bırakmaya
Usanmış pilotların yorgun uçakları,
Kan kokusu saçarken Basra’da
Emperyalizmin arsızlığı.
.
Sakalına bulaşmış kan pıhtılarıyla
Taş dudaklı, donuk gözlü ihtiyar
Topluyordu titrek elleriyle
Ceset parçalarını.

Umurunda değildi
Ne savaş, ne barış!

Çünkü;
Gitmişti dünü,
Bitmişti yarını
Yitmişti bağımsızlığı.
İnançtan başka kalmamıştı
Kaybedecek hiçbir şey!
.
Kolay mıydı
İmkânsızı mümkün kılan Çanakkale’yi,
Bir kez daha yazdırmak tarihe?

.
Şık giysili, şuh yüzler;
Sularda yüzen gondollar mı,
Ceset parçaları mı aldırmadan,
Ortalığı aydınlatan havai fişek mi,
Ateş topları mı görmeden,
Kutluyorlardı Oscar, Nobel anısına
Verdikleri ödülleri...
.

Şehvete aç işgalciler
Doyarken tecavüz, işkencelerle,
Dev gözlerse mutluydu
Leonardo ağlarken
Monalisa’nın karelerinde.
.
Oysa;
İlençle anılacak,
Firavun’a parmak ısırtan
Hiroşima, Nagazaki’nin ikizini
Hazır ediyorlardı Hollywood’a...
.
Batıdan doğan
Kapitalizmin güneşi,
Büyütüyordu kendi şavklarıyla
Kendi celladını,
Doğu`nun Venedik`i Basra`da...
.
30 Mart 2006

Nesrin Göçmen