Hani pür dikkat bakarsın ya bir noktaya,
Gözlerini bile kırpmadan.
Uzun bir yolculuk yaparsın ya hani,
“Keşke”lerine doğru.
Hani gözlerinin önüne geliverir ya bir anda,
Sevgilerin, sevgililerin,
Yaşadıkların, yaşayamadıkların,
Kaçtıkların, kovaladıkların…
Bazen duygulanırsın ve gözlerin dolar ya hani,
Ve kim bilir belki çoktan yol almaya başlamıştır
İki damla gözyaşı, yanaklarına doğru.
Bazen tatlı bir gülümseme kaplar yüzünü,
Ve kim bilir belki çoktan yol almaya başlamıştır
Ağzın kulaklarına doğru.
Yeniden doğmuşsundur o an.
Kurtulursun bir an bütün dertlerinden, sıkıntılarından,
Borçlarından, alacaklarından,
Yapacaklarından, ondan, bundan…
Hayat tozpembedir o an.
Ve bir anda irkilirsin kapı tıkırtısıyla.
O uzun sandığın koca yolculuk,
Sadece birkaç saniye sürmüştür.
Ne, dertler bitmiş, ne sıkıntılar gitmiştir.
Ne borçlar ödenmiş, ne de alacaklardan haber var.
Hayatın pembesi uçmuş tozuyla baş başasındır…

(Dilovası / 07.04.2014)

Birkan Onat