şulelerin oyalandığı şulenar bayramına ....

hayrettin taylan

ben, senle sendeki senenin senediyim
ben, ben’le sendeki ben’in kanadıyım
aşka uçuşum, aşkta yalpalanışım bundandır
yanlış yar’yüzü değildin, yıldızların gözlerindi
yanlış kalpte değildim, kalp atışına bağlıydı sevi sayacım
her şeye değer, her şeyin değerdi
ayrılığın bile değerin son tanımı olur…

herkesin neşesine açılmış neşidelerdik
kendimizi de tarttığımız mizanın izanıydık
milleti şuura, aşkı hünere taşıyan bilincin aynasıydık
tarih değildi yalanlarımız, bahtın yazılı geleceğiydik
susuzluğun , istemin ,sonsuza karşı akışıydık
sessizliğin nidalara teslim olduğu içsel mevziiydik
mührü sökülmemiş bir kalbin tarihiydik
tuğrası doğru çizgilerinde olan bir gönlün saltanatıydık

gönülden gönüle akseden şarkının sözsüz bestesiydik
sevinin haysiyetine mazi, tutkunun geleceğine inançtık
mumyalanan özlemlerin gerçeklik diliydik
simyalı duruşların gereklilik sonuyduk
kaderin de kaderine yaşanırlık sonsuzluğuyduk

muzaffer durumdan, muhteşem demlere demlenmiş zamandık
sevmekle hep sevmenin sosyolojik merdiveniydik
tırmanıyorduk kalbin, beynin, sevmenin onayladığı doğrulara
gidiyorduk zaman masalına,
perilerin şenliğinde açıklanıyorduk
yeniden sevmenin , yeniden doğmaktan daha güzel olduğunu

kemale açılan kapının emel defterine yazıldık kamil k’alemle
câzip bir tefekkürün küresinde iki sevimli penguendik aşka
aşk-ı arştan, ab-ı hayatın temyizine teslimiyet adılıydık
sevmeyi bilmenin , kendini bulmanın sözsüz kitabıydık
sevdik okuduk, okunup sevdik buydu özetimiz…