1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1030
Okunma
dönüşür günün rengi pembeye
açılınca gözlerim bir derin uykuya..
su gibi duru ve berrak
yalnız bir yanı mazimtrak
ötesini;anlamsızdır,aramak...
yanarken can evim dört köşeden,
anlam çıkarmak da neydi su sesinden;
bana bir iklim bahşet ya ilahi,
ılgıt ılgıt rüzgarıyla bahar busesinden...
şimdi bir ayrılıksa içimdeki bu tarifsizlik
vuslatını doldur can damarlarıma ilik ilik..
yoksa benden fayda yok yar adıyla
desinler ki vuslata ermiş yaradanıyla..
ya da dur, çevir şu giden treni;
gamlarımı unutmuşum bu şehirde,
bir de sensiz geçen akşamlarımı;
onlarsız çekilmez gurbet dediğin,
yeter ey firak; yeter, beni eylediğin!...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz