Ne yapsam ne etsem bilmem doğrusu
Bildiğim can içte yarsın yüreğim
Bir hayal peşinde koşup kaç pusu
Keşke den huzura ersen yüreğim

Karanlık sırtlanıp umuda taşır
Düşsen avucuma can sensiz şaşır
Zincirli gönlümü kaf dağını aşır
Huzuru ana çak versen yüreğim

Bir hüzün denizi canın içinde
Dört mevsim yaşatır anın içinde
Hapseder sevdayı kanın içinde
Benimi yakan harsın yüreğim

Benimle dünyamsa senin bir kere
Seninle kurallar oyuna göre
Kalbimle sohbetin aşk da sefere
Çıksa mutluluk bir görsen yüreğim

Canda avuç içi kardır payı
Tövbekâr etse de aşk da sevdayı
Doldurmuş içine fani dünyayı
Sen çözülmez bir sırsın yüreğim

Dünyama nimetsin ahengin ile
Sula yaşlılığınla gönül ver güle
Canımda belirmiş ateşe bile
Aşk ateşi yakan nursun yüreğim

Cennet kattım senmiş hissimde meğer
Bende değerini sorarsan eğer
Can hanemde sana veririm değer
Gönül tahtıma tek persin yüreğim

Seni yoldaş ettim derdime derman
Ömrüme farz kılın aşkıma ferman
Varlığıma anlam şaha çıkarman
Her anıma sarkan fersin yüreğim

İçimde fırtına üşütür teni
Yargısız infazın hiddet nedeni
Duygular yargıda niçin o beni
Sevmese de sen sev dersin yüreğim

Sevda yolculukta sanki bir handa
Bazen huzur bazen çile zindan da
Mevla’m yer vermiş ki bendeki canda
Kalbimle sohbette pirsin yüreğim İbrahim ÖZDEMİR 1.1.2012