Bir sonbahar gülüşlerinde sevdim seni.


Biraz hüzün
biraz sararan geçmişin dokunuşlarına
ağaçların boyun bükmesi gibi
sevdana boynumu bükmüşlüğümdür bu acılı serenadım .



ilk kez güvenmenin
tuzlu denizlerinin insan nefesi değmemiş
en kuytu köşelerine saklanıyorum.



Gözlerimde uçuşan
çocuksu gülüşlerimin heyecanı
kaybetme korkusuyla gece hezeyana dönüşüyor
gözlerimi ’’hayır olmaz’’lara yumuyorum usulca
geldiği yolları kaybeden küçük bir çocuk gibi
sokuluyorum senli hayallere
elinin saçlarıma dokunuşunu bekliyorum
gözlerimde çırpınan vakitsiz kelebekleri kovar gini
bahar kokan teninin dipsiz sularında
bir kez daha sensizliği boğuyorum.



Gelişlerine hep geç kaldığım uğursuz akşamlardayım yine.



Odamda seni beklerken attığım voltaları
adım adım ayrılığa bir tesbih gibi çekerken
mahkumun umutsuz gün sayımı benimkisi
ömür boyu giydiğim bu hükümde
bir başka baharı koklamak geçmiyor usumdan
yalnız adın varken damağıma sakladığım saklımda.



Dönülmez bir akşamın koynuna seni gömeceğim
hele omzumda kolunun ağırlığı olmadan
bu bitimsiz yolculuğa yalnız çıkacağım
düşümde görsem hayra yormayacağım
karabasanlarımdı sevgili.



Bir dejavu yaşıyorum gece saçlarını belik belik ayrılığa örerken.



Baharlar hep mi ayrılık kokar
hüzün hep mi dallarında bir nazardır sevgili
bir ayrılık insanı hep mi böyle ölüme yaklaştırır
melekler seyrederken sağımda solumda
gözlerimi karanlık bir noktaya asmak
bu kadar mı günahtır
bu kadar mı sevda bana uzaktır.



Şimdi dizlerim peşin sıra sürünerek gel diye dilenmekten
kan revan olmuşken
elime sadaka niyetine ’’ belki’’ ler tutuşturulmuş
hayallerim oluk oluk ayrılığın saçaklarından sarkıyor
gamzem bir haram gülüşe bile gebe
hiç doğmayacak olan
adını mutluluk koyduğumuz çocuğumuza sancılardayım
karnımı tekmeledikçe kıvranıyorum
ben sensiz burada
nefes almaya bile zorlanıyorum.


Mutluluk hep mi haram gülüşler de saklı sevgili..


Ayvazım DENİZ