Soytarı kalpler
Ahengini yitirmiş sevginin
Hani nerede asaletin izdüşümü
Yâdsıma asla
Yüksünme sevmekten
Bir o kadar sevgiyi hak ederken.

Olsun, ne varsa yürek burkan
Yansın gönül ateşinde
Ve hasretin nezdinde.
O kırılgan yalnızlığın
Gölgelerdeki ıssız oynaşında.

Bir o kadar sıkılgan
Yordamsız, mecalsiz
Bir o kadar kimsesiz.
Asla da sorma neden
Ah, bir bilebilsem
Nedir tüm bu nükseden…

Biledim geçmişi
Ta uzaklardan dokunan
Kaçıp gittiğim
Kaybolmayı marifet bildiğim.

Belki de yitip giden bendim
Susmak ve susamak
Bir ömür boyu.
Kıdemli sancıların
Her yeni terfisinde.

Olan değil yaşanan
Ne varsa hükmeden
Sayısız mecburiyet.
Yanıldım bir kez daha
Oysa sevgi sandımdı
Eşlik eden tek meziyet.

Kuru bir duygu belli ki
Eşliğinde binlerce sanrı.
Yetmedi, yetemedi
Ne çok duygu
Yitirdi ahengini.

Döngü değişmedi bir kez daha,
Kavuşmak varken aslına.
Aslolan ne ki,
Bir dirhem neşeyi
Çok görür kader zaman zaman.

Doğmak küllerinden mümkün mü
Ruh can çekişirken.
Sadece şu kayıp varlık
Bilinmezlikte tezahür eden.