Sabah erken uyanıyorum
Bir gazete alıyorum bayiden
Sahile iniyorum
Kendime bir de çay ısmarlıyorum
Şöyle bir bakıyorum gazeteye
Ve kapatıyorum, gözlerimle birlikte
Seni düşünüyorum
Sorgulayıcı bir bakış
Nefret dolu bir haykırış hissediyorum gözlerinde,
Açıyorum gözlerimi ve martıları izliyorum
Soruyorum kendi kendime
Acaba martılar da nefret ediyor mu diye…

Lanet olası bir yaratık gibi düşünüyorum kendimi
Düşündükçe iğreniyorum
Yaşanmış ve boş yere geçmiş ömrüme,
Yıllara acıyorum
Ve bakışlarındaki nefreti anlıyorum,
Ben hayattan ne bekliyorum
İnsanlardan ne istiyorum
Neden herkes gibi yaşayamıyorum
Neden herkese ve her şeye aykırıyım
Bilemiyorum,
Bildiğim tek şey var,
Kendimden nefret ediyorum…

Sonra, usul adımlarla eve dönüyorum
Aynanın karşısında kendimi sorguluyorum
Yaşadıklarımı ve yaşattıklarımı
Bir bir muhasebe ediyorum
Atıyorum tutuyorum kafamda
Ama yine de bir yanlışımı bulamıyorum
Ne sana, ne insanlara ne de hayata
Bir hatam olduğunu sanmıyorum
Ama neden hep ben kaybediyorum
Anlamıyorum…

Sıkıldım artık asılsız ithamlardan
Gına geldi yargısız infazlardan
Kopmak istiyorum hayattan, insanlardan
Çirkefe batmış dünyada
Rezilce yaşamak zor geliyor bana
Utanıyorum,
Ve ben artık ölmek, kurtulmak istiyorum
Ama bu kez de ahiret suallerinden korkuyorum
Bir titreme kaplıyor her yanımı
Baharın okşayan sıcağı var ama üşüyorum
Sonra usulca kapanıyor gözlerim
Ya uyudum ya da gerçekten ölüyorum…