.
İster ülkeyi bölsün, ister mülk için ölsün,
Sayın Başbakanımız, ne eylerse hoş bize…
İster mantıklı olsun, ister “Kitap’tan” gelsin,
Ondan başka bir kimse, ne söylerse boş bize…
.
Ağzı Allah diyeni, hakikatli kul saydık,
Sarık cübbe giyeni, tutunacak dal saydık…
Yakın tarihimizden biraz ibret alsaydık,
Böyle bir “taht” aşığı olamazdı baş bize…
.
Etmek için “barışa” bölücü iti razı,
Ödül ile döndürür “Devlet” her itirazı…
“Gönlümüzün sultanı” esip tozsa da bazı,
Sabır-sebat onlara, oktan sivri diş bize…
.
Kader değil de nedir, mensup olmak bir ırka,
Arap’ı öven “İslam”, niye karşı ki Türk’e…
Yalnız soysuzdan değil, giyip bir fes, bir hırka,
Şuurunu kaybetmiş Türk’ten gelir taş bize…
.
Arza ışık saçarken, “kâfirlerin” elinde,
Bilim sakız sadece “müminlerin” dilinde.
Meyve olmaz kuruyan ağaçların dalında,
Medeniyet yolları çamur-çökek, yaş bize…
.
Yargımız var, hukuka sahip çıkmaktan aciz,
Ordumuz var, rahatsız edemez hiçbir taciz…
Canımız merhametsiz bir mermi kadar ucuz,
Sanki vurulsun diye, verilmiş bu döş bize…
.
Gözlerimiz bir türlü, hile-hurdayı görmez,
Sözlerimiz bir türlü, yalan-dolanı yermez,
Yüzlerimiz bir türlü, yüzsüzlükten kızarmaz,
Sevap gibi görünür, günah olan iş bize…
.
“İnanıp iyi işler koymak varken ardında”,
Çoğu şeklen Müslüman görünmenin derdinde…
“İnsanlıktan” çaktıkça, şu imtihan yurdunda,
Korkarım öte yanda, cennet hayal-düş bize…
.
Veli BOSTANCI