sanki güneş doğmuştu yüzüne
sanki gök
sanki mavi...



mutlu sonlar masallarda olur diyenlere inat
’sana sonsuz mutluluklarla geldim’ dedi adam


yağmura döndü yüzünü kadın
’ıslanmak’ dedi, ’hüzünlü bir şarkı mı gözlerinden akan’
yoruldu alışkanlıklarından, ayrılığa kıyam eden içine baktı
’kıyamet mi?’ dedi aşk, ’çok uzak zamanlarda kopan’


gül’dü bahar, hiç solmadı güller aşkın içinde
suskunluğun verdiği haya ile hayat kurdu salıncaklardan
iki ağaç arasında sallandı mutluluk
bir umut seçti yağmur, bir ses seçti insanlar
insanlar dedim evet, aşık oldular masallara
sonra sonra hayat bulup canlandı kahramanlar


’gidiyoruz’ dedi adam, dünyanın bir ucundaydı nefesi
ama masal bu ya, duyuldu o güzel sesi


sessizliğin kenarında durdu kadın, susmaktan sıkıldı dili
’sensiz sevinemeyen haberlerim var sana’ dedi
’ömür bu apar topar gidiyor tüm dakikalar
bu saatten sonra hangi cam kenarı boş olur ikimize
mesela hangi canda bir yer bulunur senin kadar


biliyor musun sevgilim, bir gün öğretmen olursam eğer
olmadığın yılların ellerine vuracağım sırayla
cani ama aşık bir insan gibi
kimse sevmeyecek beni senden başka...’


’herkesin güneşi başka baharda saklı’ dedi adam
’benim güneşim, senin avuçlarında...’




Büşra Topbaşlı