Başaran derlerdi Mustafa vardı.
Bir küçük odası, o da çok dardı.
Ne bir rahat etti ne de gün gördü.
Tepeköy’de garip kuldu Başaran…

Ekmeği olduysa suyu olmadı.
Bir güdük eşekle, tayı olmadı.
Ocakta kaynayan çayı olmadı.
Derbeder, perişan oldu Başaran…


Atın kuyruğundan sazının teli.
Kimi deli derdi. Kimisi veli.
Harun abim her gün ederdi deli.
Şakadan dalgadan yıldı Başaran…

O, Gıytan halamın aslan kocası
Tezekle samandan tüter bacası
Bir yırtık perdeyle, kırık pecesi
Hep kuru ekmeği böldü Başaran…

Oğlu, kızı yoktu kesildi nesli
Arap amcaoğlu, şallılar aslı
Hep sefildi hali, yüreği yaslı
Bir vefa görmeden öldü Başaran…

Ramazan ahir bu,eyle nazarı
Viran olmuş evi çökmüş üzeri
Baştaşı bile yok yıkık mezarı
Akıllarda bir tek ismi kaldı, Başaran…


Ramazan AKKAŞ
NEVŞEHİR-Tepeköy
31.MAYIS.2014