yeşil ve dokunduğunda kaçan bakışların için
bir dağ yolu arıyorum şimdi

su çekiyor o eski kuyudan ihtiyar
çok susuyormuş gibi sanki
bir de üstüne şarkı
oh ne güzel sakalları ağarıyor günün
sen bana ben sana
bir fırtına kopacak sanki
eğer düşersek
kuyruğumuzda gelincikler gelincikler

göğün duvarları yosun bağlamış
üstünde gelin
bir de anadolu kahvesi ekliyor leylek
acısı geçecek sanki

toparlanıyor evler
eski arabalar ve sürücüleri
sarı otlar ve tarlaları
yeşil ve kahverengi
söyleseler çok utanırım
çok utanırım
buğdaylar yeşermez ki

sonra on altısında gelin oluyor gül
tren raylarına uzanmış rüyalar görüyorum
hiç elleri yok
çırpınmak için koştuğunda
beyaz kuşlar geçiyor üstünden gecenin

ağlamanın suyu
karınca duası gibi karşımızda belirince
tutunacak oluyorum
kayıveriyor ellerim
sizden önce daha güzeldi topraklarımız
çiçekler büyüdü mü ölürdük

bu dünyanın gerçeklerinden öte
kuluçkada sevgisini büyüten tavuğa
ses vermiyor yankıların büyük rüyası
tilkiyi nöbete diksen saçları siyah
yalanlar söyleyecek tanrısına

ama inanın
bir an vardı ki
soylu soysuz herkes yıkandı
gördüm bütün çıplaklığıyla dünyayı
sesten öte gidemedik
şiirden öte biraz
bizi bize anlattı beyaz.