Bir şehir kalıyor şimdi arkamda… Bugün de bir yenisini ekliyorum hayal kırıklıklarıma. Sende yavaşça yitip gidiyorsun arkamda bıraktığım şehrin ortasında. Oysa böyle bir sonu haketmemiştik biz. Oysa böyle olsun istememiştik ya da sadece ben istememiştim. Yanımdayken bile gitme ihtimalini düşündükçe kendime isyan ederdim. Sen bilmezdin. Rollerimiz yazılmıştı çok önceden, ben sevecektim sen de gidecektin…

Gittin de zaten. Hatırlasana verdiğin sözleri, ettiğin yeminleri, hatırlasana bana söylediğin aşk yalanlarını. Sen olmadan yapamam ben edemem ben deyişlerini. Hepsi yalandı dimi evet hepsi yalandı. Beni neden seviyorsun dediğinde sana dediğimi de hatırla şimdi; aşkta neden aranmaz sevgili…

Kolayca sevdiğin gibi unutmakta elbette kolay olmuştur senin için. Belki de hiç hatırlamıyosundur bile. Ben unutamıyorum ama bana yaptığın ihaneti, hayallerimle oynayışını… Ben seni kolayca sevmedim ki nasıl kolayca unutayım onca şeyi…

Unutmak değil ama hatırlamamak mümkün demişler. Ben de hatırlamıyorum artık sana dair, seni anımsatan hiçbir şeyi… Senin dinlediğin müzikleri dinlemiyorum mesela. Senin sevdiğin meyvelerden nefret ediyorum. Yalnızlığıma daha sıkı sarılıyorum artık çünkü bir tek o ihanet etmiyor bana. Bir şehir kalıyor şimdi arkamda… İçinde de beş para etmez tonla aşkla…