3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1914
Okunma
gazze’de çöktü dizlerim
isyanın yedi rengi gözlerimde
filistinli çocuklarla ağladım
sarı esmer boyunlarını
savururken şark rüzgarı
vurmayın sırtımdan
kartallar alçak yerlere yuva yapmaz
göğsümde
demirden hamurla yoğrulan kin
toza karıldı nar içi günbatımları
çocukluğumu sakladım bir kutuya
geçmişle beslenen ruhum
mermiler gömer zamana
karanlıkta sevdim asi yaralarımı
mayınlar döşeli eve giden tek yolda
kesik öfkemi biledim
kanatırcasına örselenirken yüreğim
bana varlığı hatırlatan
tüm ışıkları
yakın
tükendi sabır gücüm
gönül gençyılmaz
5.0
100% (10)
Cevap Yaz