Duvar renginde düşler kuruyoruz, duvara bakarak
Çubuk kraker tadında çocukluğa dair özlemlerimiz var
Bir de rüyalarımız var
Uyandığımız halde morfin etkisi yaratan

Gece oldukça kırmızılaşan kadınlar var
Gökyüzü gibi
Elleri mavi o kadınların
Her gün gülümsemelerini boyuyorlar gökyüzüne bakarak
Kusursuz elleri
Bir o kadar da zarif çizgileri var

Duvarla konuşurken
Düşler vuruyor yüzümüze
Duvardan duvara gibi dünya, daracık
Oysa hayaller dışarıda daha güzeldir
Daha günlük güneşliktir
Daha başkadır dışarıda hayat
Kırmızı bahçede daha güzel durur mesela
Çamaşır gibi asmalı düşleri bileklerinden
Güneşte kurumalı hayaller
Suya düşmemeli

Küçükken Japon bebeğim vardı
Ondan daha büyük ama ona dair hayallerim vardı
Sonra kırmızı saçlarımı denizle yıkamak
Tuzundan bir avuç içmek
Tansiyonu düşmez bir daha hayaletlerin

Kırmızı dudaklarımla kırmızı kelimeler kurmak isterdim
Renksiz olan her şey için ölesiye konuşurdum
Öldüresiye yaşardım
Bir elim katil olurdu
Bir elim çok üşürdü
Ölen herkes için az daha ölürdüm

Ne tuhaf, martılara üzüldüğüm kadar kuşlara üzülemedim hiç
Martılarda hep yarım bir şeyler gördüm, kendim gibi
Kuşlar tam tamına özgürdü

Yaşanmamışlıklarımı içimde yaşatırken eskiyorum
Gözyaşlarımı martılara borçluyum, rengini denize
Rengimi odamdaki abajura
Renksizliğimi ölen hatıralara
Biriken her şey biraz renksizleşiyor
Ellerim birikti, tutamadıkça
Tutunamadıkça zaman geçti, yaktığım tüm renkli mumlar eridi
Dünyayı ışıtamadan

Hayatla hiç şaka yapmadım
Hiç dalga geçemedim mesela
Her mecazın içinde bir dalgalanma, bir duygulanma sezdim
Güleceğime ağladım, bolca
Gülenlerin yerine de ağladım
Doldurdum dünyanın tuz kovalarını
Rengimi kırmızı abajura borçluyum
Mumlar eridi
Sokak lambaları artık başkalarını ısıtıyor

Başka kentlerde aynı şeyler düşünülüyor
Ne garip konuşamamak
Hislerle anlaşmak
Ya da ölesiye saçmalamak

Yırtık, pırtık hayalleri yama yaparak büyüdüm ben
Biraz da bu yüzdendir tutukluğum
Kimse idareli hayaller kurmuyor biliyorum
Ve paylaşılmıyor
Herkes fazla zengin, fazla cimri
Yani ruhuna kadar yaralıysan
Sağlam hayaller çıkmaz senden
Hepsi delik deşik eski sızılara ait bir yarımlıktır
Yarımı tamamlayan en önemli etken rolünü büyük bir cambazlık
Ve vurdumduymazlıkla üstlenmişsindir
Üstelememişsindir, fazla vakit kalmamıştır

Acını sevmeye başlasan iyi edersin
Acını sevmezsen şu hayattan hiçbir şeyin acısını da çıkaramazsın
Kendini sevmekle değil, acımakla geçer o dolu kaybettiğin boşa zamanlar

Ellerim de, kalbim de titremez korkudan
Korkamamaktan titrerim ben
Korkacak bir güzellik bulamadığımda tutar krizim
Her gün nöbetleşe üşüdüğümüz kırmızı kadınlar var
Kırmızı ojeli elleri
Ne güzel üşürüz biz
Tutunacak bir düş olmadığında gerçeğe yakın
Ne güzel ölürüz
Kırmızıyken dudaklarımız


Yirmi Altı Mayıs İki Bin On Dört 17 40
Nevin Akbulut