4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1361
Okunma

Martılar her kanat çırpışında
Üşürüm ben sessizlikte
Dalgalara kapılan nefesimle köpükçe
Az sonra kabaracaktım çarşaf çarşaf
Sessizlikte d/olmuşum hınca hınçla
Nefretimde üşümüş sanki sessizliğe
Ve tanrı kırbacını vurdukça gökyüzüne
Sessiz öfkeyle ağlayacaktım çaresiz
Belki de saksılı pencere önünde serçece
Sevgi arayacaktı çocuk yüreğim kimbilir
Tanrının kutsal melekleri göç ettirip
Gelip alacak martının kanatlarında beni
Anda sökülüyor ruhum serçe bedenden
Ve yitik bir ben/sizlikte yükseliyorum alçaktan
İnsanlar gelip geçiyor altımdan akın akın
Sevdayla naçar yüreklere şiir olup uzanıyorum
Ve sessizliğim d/üşüyor gölgemden evveli kaldırımlara
Geceden kalma yağmurda kendimi aradıkça
Tuzlu bir İstanbul kokuyor gözlerim
Küpeştesinden hüzünlü ayrılıkları topladıkça
5.0
100% (5)