Yanışlar hep aynıdır
Yananlardansanız eğer
Bu nedenle yangı geçmez anmaya değer.

Katılaşılsa da
Geçen geçti dense de
Alevler insan yüreğini ayırmaz

Yanışlarda birdir insan yüreği
Acısıyla kahredişiyle
Aynı yakar yangın
Yakış yanmayı eşitler
Hele de
Emeğin ekseninde
Kolektifin bilinci
Kolektifin yazgı ve çıkarıysa

Aynı yakar
Somada da
San Jose Capiapo’da
Ne öyküleri ne emekleri
Farklı değildir yanışın dil ezgi kültürleri.

Ben sömürmüyordum zenciyi
Türkü, Kürdü
Soma’daki de sömürmüyordu
Roboski’deki de
Ağrı’da ve Kırşehir’deki simitçi de!
Çalışmak ve üretmekle ömrü sürümek
Neydi emekçinin üzerine beyaz diye yürümek?

Kimdi bize
Ölümlerle geçen geçti diye
Emeği, emeğin bayramını anmayı kaldıran?
Kimdi bize benim dilim benim kültürüm diye saldıran?
Madende kömür, Barajda üretimin ömürü
Tersanede, fabrikada sömürü
Olmaktan başka, karın doyurur
Açlığı ve acıyı ifade eder dil
Ve ortak kültürümüz mü vardı?

Dinim, imanın, dilim kültürüm de desen
Eni konu tüm mesele;
Köleliğe, köle olduğunu inandıramamaktı

Her yerde aynı sızlar
Emekten başka
Üretmekten başka
Yaşamaya ve yaşatılmağa değer
Yaşamı söylemekten başka dil ve kültür bilmedim
Sömürülmenin emeğin; dili, dini, milleti yoktu


25.05.2014