Ufuklar hüzün dolu âhû sarılık çökmüş
Yürekleri gölgeler gezen kara bulutlar
Gurbet eldeki acı yevmin âfât ı doldu
Bir yanar dağ gibi kükrer beden ateşi
Sanki dünyalar zından yaşamım berbat oldu
Gökler başka yerler başka dünya benim hiçime
Annesiz doğdu güneş dertler yağdı içime

Ey yerler gökler arası sanmaki için dolu
Siz bu kalabalıktan onlar sizden bi haber
Her kafada bir dünya nefsi arzular akar
Cennet görünür göze her tarafı leş kokar
Akıl almaz hayatı yaşam girmez biçime
Annesiz ağustosta karlar yağdı içime

Atmışında ağlayan annenin çocukları
Her kavuşma anında başına doluşurduk
Yıllar içinde bazen hasretle buluşurduk
Dem vuruırdu gözlere keyfle gülüşürdük
Ufuklar hep karardı fırsat vermez seçime
Annesiz güneş değil zından doğdu içime

Güvenipte dünyaya kapılsak gider boşa
Zevki sefa denilen gidenmiş fâni hoşa
Bir lahza tefekkürle alırsak aklı başa
Düşünmeyi yar etsek olmayacak temaşa
Üç günlük yaşam için köle olduk geçime
Annesiz gökler gürler dolu yağar içime

Gözden ağlan kara bağlan gideni gelir sanma
Yıllardır özendiğin artık dünyaya kanma
Ey osman uyan gaflete ateşe yanma
Göz görmez kulak duymaz biter dünya oyunu
Düşersin kalkmazsın kefen kaplar boyunu
Yıllarımız ah ile keder verir geçime
Annesiz olan dünya huzur olmaz içime


Osman AKSOY