Dert değil senden gelen keder başım üstüne.
Bakışına kandığım senin canın sağ olsun.
İnan rakip olamaz Venüs bile büstüne.
Gülüşüne yandığım senin canın sağ olsun.

Peşinsıra yürüdüm cazibene çarpılıp
Sürüklendim ardından akışına kapılıp
Zemheri ayazında varlığıyla ısınıp
Yokluğuyla donduğum senin canın sağ olsun.

Baldan şekerden tatlı can feda dillerine
Ceylanları andıran o zarif hallerine
Her zaman mest olarak tuttuğum ellerine
Yüreğimi sunduğum senin canın sağ olsun.

Üzgün baksan yüzüme suçu bende ararım
Kendimi de affetmem hesabını sorarım
Olur da istemeden incitirim kırarım
Korkusuyla sindiğim senin canın sağ olsun.

Şuurumun yerine sevgimi getirince
Aşkından gayrısını gözümde bitirince
Divaneye dönüp de aklımı yitirince
“Mecnun oldu” dendiğim senin canın sağ olsun.

Bazen bir hüzün çöker hicrinden cemâlime
Gökyüzünde şimşekler imrenir ahvalime
Yağmur yüklü bulutlar gıpta eder halime
Yağıp yağıp dindiğim senin canın sağ olsun.

Tesellisiz dertlere kan kusarak dayanıp
Rengarenk umutlardan hicranlara boyanıp
En derin uykulardan çığlıklarla uyanıp
Hep adını andığım senin canın sağ olsun.

Efsunlu anılarla gözlerimi dağlayıp
Yatağına sığmayan seller gibi çağlayıp
Resimlere bakarken kaderime ağlayıp
Kederimle yunduğum senin canın sağ olsun.

Dizlerimin üstüne iki büklüm çökerken
Mehtapsız gecelerde kanlı yaşlar dökerken
Ciğerimi yerinden parça parça sökerken
Ölüyorum sandığım senin canın sağolsun.

Gönlümün gergefine atılan ilmek için
Nar-ı aşkta yanmanın sırrını bilmek için
Işıklı gözlerinin uğruna ölmek için
Pervaneye döndüğüm senin canın sağ olsun.

Hasan Hüseyin YILMAZ.