yar adına yüz sürmekse Araf ,
yollar mürşidin, gözlerim de mumsema
geçmişi hayal gitmeyi kader sayarken
saçlarında gusleder rüzgar
yataklarda beslerken günahı
gece ölümü ilmikler boynuma
şiir koktu sensizlik
kurşun yarasından ağırdı harflerde savruluşum
kalem ateşlerde
gururum sürgün ayaklarına
yüreğini bırakıp gittiğin kahpe kentin karanlıklarına
nasıl yaşarım adını sen koyduğum yalnızlıkla

yıldızları perçeminden düşüren ay
cehenneminde cümleler tarumar
Feryat soluğunu verirken kapında
Karabasanlarım muamma satırlarıma
aklımın kıvrımları
Varlığını atıp da aşkın darboğazına
kan bozumlarında düşler
zaafım gecelerimde deli isyan
intiharlar tetikler yokluğun
çırpındıkça gözlerimde hayalin
içimde Meryem’in duasında yangın
gözyaşlarım yoksul, adın bozkır
mevsimlerde sarı figan

şiir soyunur ömrümün sokakları
fikrimde infilak etmişken yokluğun
gidişine sükût eder dilsiz şafaklar
postallarında vurulurken sokaklar
dudaklarıma mühür
tükenirken ömür
kirpiklerine tutunan bulutlarda sağanak
güneş adını unutup göç ederken tepelerin ardına
Çevrildi şehrinden ölümlüler
Cinnet yüz sürerken adını verdiğim taşlara
izin kalmışsa bastığın topraklarda
bakışların
karanlığın inin de boğarken vedaları
fısıldanır adın biçare

Tanrıya adanan mumlar düştükçe dilleklerime
adımların vurulup düşer satırlarıma
dilimde üşür mevsimin
Rabbime isyandır yokluğun da bulutlara şiir
sabahlara tensiz düşmek
sustum gölgen çekilirken üstümden,
yokluğunun cehenneminde yanmak
alnımda adın varmaksa cehenneme
şule inkar eder, tenimdeki ateşini
adınla kapanırken gözlerim yollara
sebebim değilsin çırpınan yüreğimde
sol yanımda isyanlar
rüyaları hayal hayalleri rüyadan sayıp
ayrılık rahmine bırakıp tohumunu
dilimde kutsadıysa gidişini
varlığını alıp da getir demiyorum sevgili
yüreğim titrerek
saçlarında vurulurken ellerim
ölümü koklat boyun çukurunda