3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
828
Okunma
Öyle çok yıldız söndürdüm ki
İçimde
Gökyüzüm karanlığına b/oğuldu
Ş/aştı yalnızlığım
Sığındı şişesine şarabın kan kırmızı
Ki ne içtim kana kana
Göz çanaklarımın tuzlu suyunu
Kim bilir fener nerde söner hoyratımda
Asılıp kanatlarına yalnızlığın aşarım deryayı
Bir çocuğun gözlerinde masum
Bir kadının b/akışlarında sevgi
Bir adamın omuzlarında yalnızdı insanlık
Ki tadımlık ağzımdan
Nikotini yayıyordu nefesim ulu orta
Ne ilk çekilen bir tutamdı
Nede son verilen nefesti duman duman
Anlaşıldı ki hep yalnızlıktı bize baki kalan
Ve eyvallahla baş tacımdı yeniden yalnızlığım
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz