Yazmak yetmiyor artık seni
kalbimi girip o kaosu görmen gerekli
bende olan her bölgem sana gitmeye meyili
senin yolların yine dikenli yine zehirli ölmeyi
göze aldımda sensiz yaşamak yok umrumda

Yazmak yetmiyor artık seni
türkü olup okumalıyım içimdeki sevgini
unutmanın adını asla yazıp defettim
sensizliğin çaresini yine sen ilan ettim

İçim senden ibaret başkalarını aşka idam ettim
bugüne belki yalnızlıkla geldim ama senle aşkı keşfettim
senin aşkını sen yokken bile meşk ettim
kuruyan ağaçlar gibiydim her den kururdum senle baharı bildim yeşerdim

İçimdeki boş manzara şimdi senin için gül bahçesi oldu
sen gelmeden sanma ki bende bir kaç gül soldu
verimsiz bir bağ idim bakanım yoktu dağ oldu
Seninle çeyrek asırlık bir bağ yeniden can buldu

Sen geldin düşman sandığım gecelerime son veren güneş dostum oldu
Sen geldin baharla aram bozuktu bana uğramıyor diye bu sefer ilk bana vurdu
sen geldin yalnızlık kaderim artık derken yeni bir kader baştan aşktan bir hayat kuruldu
sen geldin hiçbir güle konamaz dediğim bülbülüm ömrüme senle güldü ötmeyen bülbül öttüde öttü.