eğer başlangıç olarak sayarsak
yükler onun üstüne biniyormuş gibi gelebilir
dağınıklığını tarif etmeye gerek yok
kadın çamaşır asıyor rüzgarın diliyle

bir an var ki
çocuğunun hatırlamayacağı
üstünde gezinen gözlerin
benim için biriken tortusunda
alakalı oluşuma kayıtsız kalınacağını biliyorum
başka bir zaman için yazıyorum belki de

ilgi duyduğu toprağı eşelemek
küçük taş kırıntıları ve cam parçacıklarının parladığı
çamura karıştığında matlaşan
bir hüzün doluyor havaya

boşluk üstüne yapışan ağırlığı silkelese
bu ağırlık öyle çok gelirdi ki
suyun akışı değişir
dağlar denizlere dökülür
ay bu yorgunluğu kaldıramazdı
ve güneş başka yörüngelerde sönmüş
bir yıldıza doğru

algı duygu ve yeşil
uyuyup durağanlaşan sese mutluluklar asmak
yaşayanların işi
öyle ki kadın
üzgün şarkılar kaçırıyordu
dudaklarının arasından çocuğa

eğer bir başlangıç olarak sayarsak
şimdi bu aydınlığın içindeyiz
art arda kımıldanan ikiz yapraklar
eller ve perdeler
ve sonu gelmez düşüncelerin
doğduğu yerden
günü seyrediyoruz.