besmeleyle başlayıp
ezan sesine karışan hayallerimle uğurladım
Rabbime emanet adımlarını sayarken
başım önüme düştü

kömür karasıydı
gözlerinde merhamet
asude bir hicran yarasıydı
ve
yüzündeki karalar Kâbe’nin örtüsüydü
belki de alınyazısıydı
ama yüzünün akıydı
en helalinden ekmek parasıydı

ölümle nişanlı sevdaların vardı
kavuşmak bir nefes kadar sıcak, göz açıp kapayacak kadar…..
ve attığın her adımın
Rabbime
bizden daha yakındı

ardında bıraktığın sıcaklık üşütürken düşlerimi
Hacerü’l esved toplayıp pervazlardan
ölümler serdin habersiz, bakışlarıma…
yokluğunla demlendi kaybedişler
hercai menekşeler can verip can aldı yüreğimde
içten içe yandı ölüm habersizce..
sen cennet topladın topraktan
bir parça kömürle ömrünü yoğurup
yeşilin en güzeline uçtun kanat yaparak…

ömürleri aydınlatmak için
gecenin gülleriyle yaktığın ömür sağanağında kuruttuğun yalımları
ruhumuza giydirip gittin

ateş yine düştüğü yeri yaktı
o masum bakışlar toprağa aktı
minicik kalpler büzülüp kaldı
sessizce
ve
sensizce
bir köşede mabet suskunluğunda…
ve bomboş eller…
nereye saklayacağımı bilemediğim

bundan sonra sensizliği soluduğum her nefeste
omuzlarımda bir ömür vefa taşıyacağım
çarmıha gereceğim
günah dağlarını…
ve
Yaktığın ömrün gölgesinde aydınlanacağım..

Birkan AKYÜZ