Hüzün dolu rüzgarlar başımda eser durur
Yar’e veda vaktidir mutlu ol demek için
Bir sevda çiçeğidir yürek de susuz kurur
Baştan ekmek hataydı üzülmek şimdi niçin
Elveda demek lazım baharı beklemeden
Filiz beklemek boşa ümitler eklemeden..



Sararıp düştü yere dolunayda bir yaprak
Çardak da bir kadın var koynunda yıldızları
Gözyaşıyla ıslanmış katettiği bu toprak
Çok eskiden parlardı gözünde yaldızları
Kararan her bulutu elleriyle tutuyor
Kahreden bir yalnızlık yatağında yatıyor.



Dur desem dinlermi ki vakitsiz veda sesi
Bir sevdanın ölüsü şuramda tam solumda
Bir buse yeter miydi can bulur mu nefesi
İstemesem de artık hasreti var kolumda
Ölüyse can bulmaz ki sevdanın çiçekleri
Çoktan etrafı sarmış ayrılık böcekleri.



Ateş böceği gibi yanar söner umutlar
Gözlerimi dikmişim kulaklarım kirişte
Bit desem de bitmiyor üste yağar ümitler
İçimde savaş bitti aklım yalnız barışta
Eğik duran başımı kaldıracak gücüm yok
Bu yürek unutmuyor hala hengamesi çok.


Ayvazım DENİZ