Kan kırmızı olmuş gökyüzü
Dört bir yandan alevler fışkırıyor
Çocuklar ölürken pusatsız
Analar ağlıyor, feryatlar yürek dağlıyor,
Hırs bürümüş zalimlerin gözünü
Silahlar el altından satılıyor,
Susmak bilmiyor
Durmak bilmiyor bu anlamsız savaşlar,
Yetim kalmış çocukların
Öpülesi gözlerinden yaşlar akıyor
Dünya kanıyor, yüreğim yanıyor…


Barış dedik, sevgi dedik, aşk dedik
Gözlerimiz kapalı
Elimiz, kolumuz bağlı bugüne kadar bekledik
Mangal gibi yüreğimizi, eleklere çevirdik
Sustuk, pustuk, kaçtık zalimin zulmünden
Eyvallah çektik boyun eğdik
Gayrı yetti artık;
Alın gardınızı
Çekin silahlarınızı
Davranın bre yezitler, işte yeniden geldik…


Senin mermin,
Benim kalemim tükenene kadar savaşırım
Sen soydukça, vurdukça
Ve sen talan ettikçe yetimleri,
Ben yazarım
Ne senin zulmünden, ne de ihanetinden
Sanma ki senin gibilerden korkarım,
Gölgeme uzanacak ellerini kırarım
Ben özgürlüğümü, ülkemde yaşar
Çocuklarıma armağan bırakırım
Bu sana yeminim, andım olsun ki
Sen öldürdükçe ben çoğalırım…


Unutma sakın, yaz bir kenara beni
Ben mücadele tohumuyum, sevda hamuruyum
Halkım, hakkım, ekmeğim için
Gerektiğinde tek başıma orduyum...