“Olabilir mi, olamaz mı” diye düşünürsün
Hızla geçip giden her zaman sürecinde;
Düşünür her yana koşup durursun da
Gerçekleri kapatmağa bir kılıf bulamazsın
Bütün gerçekler şahin olup uçuşurlar
Çevrende ki iki yüzlü pervaneler değil onlar
Seni, senden uzaklaştırır uzaklara atarlar
Bitirirler seni, çaresiz kalırsın
En sonunda oldu - bittilere teslim olursun.

Bulutlar üstüne gölge olsun istersin;
Bazen de “Güneş hiç doğmasa” dersin
Ortalığın aydınlanmasından ürkersin
Çünkü gerçeklerin aydınlıkta göründüğünü bilirsin.
Cürüm suçlarla, suçlarda cürümlerle kardeştir,
Ey gerçeklerden korkan, onları saklayan adam!....
Bunun için güneşin doğmasını istemezsin
Sisli havaları sever, loş karanlıklarda iş görürüsün.

Bir de anlasaydın gerçeğin bir tane olduğunu;
Sisli havaları loş karanlıkları kovduğunu,
Saklanmak gibi kötü bir huyunun da olmadığını,
İtliği, uğursuzluğu, ille de yolsuzluğu kovaladığını
An be an devingen kabına sığmaz olduğunu,
En kötü huyunun da, hiç umulmadık zamanlarda
Ortaya çıkıp, saklısı - gizlisi olanlara nokta koyduğunu
Bilseydin! Anlasaydın! İpini koparmış deli danalar gibi
Senden yana olmayanlara ölüm fermanları okumazdın.

Canavara dönüşür gerçeklerin kovaladığı insan
Fincancı dükkanına giren bir fil misali;
Önüne çıkan her şeyi yıkar, kırar-döker
Yine de hızını alamaz, gerçeğin kovaladığı adam.
Ağlamak istercesine onarılmaz yıkıntıların başına çöker,
Daha belirgin, daha da devingen olur gerçekler
“ Yüzleş! Yüzleş de kurtul be adam” çağrışımları
“Faydasızdır! boşuna uğraşıp sıralama yalanları” der.

KEMAL POLAT 12. 05.2014