Yar...
Şiirden söz ediyorsun
Şairin şahsına münhasır halini söylüyorsun
Bir umman, bir sahra, bir sema, bir fırtına gibi içine almalı diyorsun...
Kalıplar içinde vücut bulmasını, bir mimarın proje inşasını misal veriyorsun
İnsanlığın, âlemin, mevcudatın sırlarını şehretmeli ve bunun için adanmalıdır istiyorsun
O tek başına da kalsa haykırışını, hak ve adalet davasını üstlenmeli ve onun için feda olmayı hatırlatıyorsun
Millet adına, insaniyet namına, Hak ve hakikat şiarıyla yaşamaya ve bu anlam üzere adanmaya can katmalı diyorsun
Aşk ve sevdayı, namütenahi âlemin, ona hasredilmiş vecdin ve şecaatin firkati olmalı diye dikkatimi çekiyorsun
Ve fakat lütfedip, kıymet atfedip, basiret ve edebi nezaketinizle ruhuma ve yüreğime suhulet zerk ettiğinizi bilmiyorsunuz...


Mustafa Cilasun