ahhhh şüheda

çığlığında sessiz ürkek bakışlarını yakaladım
gülen gözlerinden eser kalmamış şüheda
yılların yılgınlığı çökmüş kirpiklerine
gözlerini gölgelemiş hüznün şüheda





çakır keyif akşamları bırakmışsın sahili savuran geceye
geceye salmışsın düşlerini şüheda
akşamdan kalmış peltek dillerin veda tangosunda
fır dönüyor zilli eteklerin köçekler gibi şüheda





ne zaman sana uğrasam şiir perim ruhuma kaçıyor
üflüyor ruhuma seni şüheda
kaç kez denedik aşk valsini sen ile
adımlarımız ruhumuza uymuyor be şüheda





çilek kokulu efsunlu dudak izin hala ruhumda
o kızıl ruju sürüyon mu söyle şüheda
zambak kokun kıskandırırdı baharın ıtırlı yosmasını
zakum_i ayaza yenilmeyelim sen ile ben şüheda





saklı bahçemizde aşk tazelerdik her mayısın yedisinde
ilk yazı öperdik unuttun mu şüheda
yeşeren her dala dokunurdu sevda çiçeklerimiz
sen olmayınca çilek kokmuyor aşk burada şüheda




pembe ve beyaza bürünürdük sen ile ben
desen desen çiçek açardı eteklerin şüheda
en çok beyazı severdim bir de dudaklarını
fısılda aşk şarkımızı bülbüller kıskansın şüheda





kıskanırdım tenine değen kelebekleri
kanadına alıp götürecek sanırdım seni şüheda
aşk bu olsa gerek ezelden beri söylenen
adın gizemli efsun gibi ömrümde asılı şüheda




mahmudiye düzkaya