Çocuklar dut koparmak için yarışırlar,
Kan rengini alır, bembeyaz çamaşırlar.
Dut yemiş bülbül misali şaşırıp kalırlar.
Bırakın;Koşsun,oynasın,yesin çocuklar.

Eskisi gibi bülbül konmasa da dalına,
Üzülme çocuklar gelir senin yanına.
İnan hayran kalırlar;Sarı, kırmızı balına.
Bırakın;Dut yiyerek, enerji gelsin kanına…

Uzaktan duyulur üzerindeki kuşların sesi.
Bal gibi dutundan yemek çocukların hevesi.
Sokaktaki dut ağacı çocukların en iyi adresi.
Bırakın; oynayarak gelsin çocukların neşesi.

Ne güzeldir, koyudur dut ağacının gölgesi,
Kimseyi ayırt etmez,gölgesine çağırır herkesi.
Sarı,beyaz,kırmızı dutlarla dolu olur kesesi.
Bırakın;Dut altında gelsin çocukların neşesi…

Eskiden olduğu gibi Bülbüller ötmese de acı acı.
Mahallemize güzellik katar görülen dut ağacı,
Mahallede oturanların, çocukların baş tacı.
Bırakın;Çocuklar oynasın, gitsin içindeki sancı…

Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar