-II-




Kırıp boynunu sağ yanına
İteleme beni n’olur
İteleme artık ötelerine
Bedevî toynaklar altında ezilmiş
Çiğnenmiş kavruk çöller tırmalıyor
Parçalıyor yağmalıyor tenimi
Gezdir nefesini
Bedenimin rûya rûya gezinip
Sen dilenen kefeninde kulun olayım
Kulun
Kuluna köle olayım
Yek lâhzâ demlensin
Dinlensin artık
Sözde yaşamışlığıma kan kusturan hasretin
Yek lâhzâ demlensin
Dinlensin özlemim





Kırıp boynunu sağ yanına
Son kez bakıp
Sol göz yarım aralığından
Alma
Koparma Senim’i n’olur
Koparma Senim’i
Yaralı berilerimden
Yakûb’a güneşler ısmarlayan
Yusûfî kokuların sarmaşıklandığı
Bir gömleğin kaldı koynumda
Bir gömleğin
Peki ya ben
Neden hâlâ körüm
Neden hâlâ â’mâ
Neden hâlâ ahrâz
Ben neden hâlâ karanlığım
Kuduz yanlarımı sulayarak beklediğim gelmelerine
Bu kadar da bekletmesen
Gelsen ya
Gelsen ya
Gelsen ya biraz





Kırıp boynunu sağ yanına
Git me
Git me n’olur sevgili

Söyle züleyha’ya
Yusufa da söyle
Allah-Muhammed aşkına
Pişmanlıklarımla bilediğim
Sırât sırtı ölümlerle kestim damarlarımı
Doğradım en can yanlarımı
En can yarımlarımı
En can yarınlarımı
Değil
Değil parmaklarımı

Söyle Yusuf’a
Söyle Züleyha’ya
Allah Muhammed aşkına söyle
Bir dem gezinsin
Nefeslensin diye cemâlinin İrem’inde
Cehennemler giyinmiş
Günâhkâr cesedim





Kırıp boynunu sağ yanına
N’olur
N’olur git me
Git me sevgili
Kelimelerim kirleniyor
Aklımın bâhrlarında yoksan sen
Yüklemine varmadan devriliyor
Deliriyor şahıslandıramadığım öznelerim
Terkediyor
Kendinden gidiyor öznellerim
Sevgili
Sevgili
İlyasça gülümse hele
Gülümse hele son bir kez
Erisin etim
Erisin kemiğim
Erisin iliğim
Benim
Benliğim erisin
Bu canı kurbân saymamışsam ismine