9
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
1714
Okunma

bir şiirin kıyısından sarkıtıyorum gülüşlerimi denize
saçlarımda at yelesi rüzgarlar
sunağa yatırıp yarınlarımı
gülüşlerimin ardısıra bırakıyorum denize umutlarımı...
hiçliğine yandığımın dünyası!
söyle, hep mi yokluksun?
satırbaşı yalnızlıklarımın içinden
ölü harfler geçiyor
bir ay tutulması yaşıyor dilim ki
kını dilimden keskin!
yosması olmuş entarileri var gecenin
tutup kaldırsan ucundan
"namus belası"!
sokak lambası bıyıklarını buruyor
göz kırpıyor yandan yandan aşifte...
sütliman olmuş bulutlar
kamp kurmuş yıldızlar otağına
viran evlerin kapıları açılır belki gökyüzüne
belki öpülür bir çocuk alnından
bir mermi gibi!
ay düşer
yol üşür
masallar biter...
hiçliğine yandığımın dünyası!
söyle, hep mi yokluksun?
03.05.2014/Sev_tap